Bir gün insan virgülü kaybetti, o zaman zor cümlelerden korkar oldu ve Basit ifadeler kullanmaya basladi; cümleleri basitlesince düsünceleri de basitlesti
Sonra ünlem isaretini kaybetti; alçak bir sesle ve ses tonunu Degistirmeden konusmaya basladi. Artik ne bir seye kiziyor, ne bir seye seviniyordu. Hiçbir sey onda en ufak bir heyecan uyandirmiyordu.
Bir süre sonra soru isaretini kaybetti ve soru sormaz oldu, hiçbir sey onu ilgilendirmiyordu: Ne evren, ne dünya, ne de kendi apartmani umrundaydi. Birkaç yil sonra iki nokta üstüste isaretini kaybetti ve davranis nedenlerini baskalarina açiklamaktan vazgeçti
Ömrünün sonuna dogru elinde yalniz tirnak isareti kalmisti. Kendine özgü Tek düsüncesi yoktu, yalniz baskalarinin düsüncelerini tekrarliyordu. Düsünmeyi unuttu ve böylece son noktaya eristi.
Sonra ünlem isaretini kaybetti; alçak bir sesle ve ses tonunu Degistirmeden konusmaya basladi. Artik ne bir seye kiziyor, ne bir seye seviniyordu. Hiçbir sey onda en ufak bir heyecan uyandirmiyordu.
Bir süre sonra soru isaretini kaybetti ve soru sormaz oldu, hiçbir sey onu ilgilendirmiyordu: Ne evren, ne dünya, ne de kendi apartmani umrundaydi. Birkaç yil sonra iki nokta üstüste isaretini kaybetti ve davranis nedenlerini baskalarina açiklamaktan vazgeçti
Ömrünün sonuna dogru elinde yalniz tirnak isareti kalmisti. Kendine özgü Tek düsüncesi yoktu, yalniz baskalarinin düsüncelerini tekrarliyordu. Düsünmeyi unuttu ve böylece son noktaya eristi.