Zombi Tavşan

Bu olay, birkaç yıl önce bahçeli bir evde oturan bir arkadaşımın başından geçmiş. Arkadaşımın bi av köpeği, yeni taşınan komşunun ise bi tavşanı varmış. Komşu, "Aman köpeğin tavşanımı boğmasın. Çocuklarım bu tavşanı çok seviyolar" diye ricada bulunmuş. Arkadaşım köpeğinin çok terbiyeli olduğunu filan söyleyip adama güvence vermiş.

Aksilik bu ya, kuzu tabiatlı köpek bi gece ağzında komşunun tavşanıyla hoplaya zıplaya çıkagelmiş. Arkadaşım panik içinde köpeğin ağzından tavşanı kurtarmış ama çok geçmiş maalesef. Tavşancık hakkın rahmetine kavuşmuşmuş çoktan.

Bizimki başlamış kara kara düşünmeye. Ama bu durumu komşusuna ve küçük çocuklarına anlatabilmenin yolunu bulamamış. Toz toprak içindeki tavşanı bi güzel yıkayıp temizlemiş. Gizlice komşusunun bahçesine girip kafesine geri koymuş. Ertesi gün de işe gitmiş. Akşam geç bi saatte eve döndüğünde yan komşunun taşınmış olduğunu görünce çok şaşırmış.

Birkaç hafta sonra komşusuyla tesadüfen karşılaşmış. Vicdan azabı çeken arkadaşım hemen, "Tavşanınız için çok üzüldüm" demiş. Eski komşusu, "Yaa sormayın. Demek biliyosunuz" deyince, arkadaşım kendisinden şüphelenmediklerini anlayıp hiç bozuntuya vermemiş. Komşu başlamış anlatmaya: "Tavşanımız hastalanıp ölmüştü. Çocuklarla beraber hayvanı bahçeye gömdük. Sabah bi baktık ki ne görelim! Tavşan gece dirilip kafesine geri gelmiş. Sonra gene yatmış oracığa. Toprak mı onu istedi, o mu toprağı istemedi anlamadık. Var bi'şey ama bizim aklımız ermedi valla. Ödümüz koptu. Bir sürü perili ev hikâyesi duyarız da inanmayız. Doğruymuş. Acilen taşındık. Sen de durma sakın o evde. Tekin değil o muhit..."